Urodzony w 1889 roku w Suchej Beskidzkiej geolog, taternik, narciarz i podróżnik, był przez kilkadziesiąt lat działaczem PTT, długoletnim redaktorem czasopisma „Wierchy”, szczególnie czynnym i zasłu­żonym dla ochrony przyrody górskiej i tworzenia górskich parków narodowych. Wraz z bratem Ferdynandem, Władysławem Pawlicą i Janem Nowakiem w dniu 1-go i 2-go lutego 1908 roku dokonał pierwszego polskiego wejścia narciarskiego na Diablak przez Bronę, ze zjazdem do Lipnicy Wielkiej.

W latach 1919-1920 był członkiem Komitetu Plebiscytowego Spisko-Orawskiego, w latach 1921-1927 Komisarzem Rządu Rzeczypospolitej Polskiej dla delimitacji granicy polsko-czechosłowackiej, w końcu lat 30-tych wiceprezesem Związku Ziem Górskich.

Zmarł w 1972 roku pożyciu obfitującym w sukcesy naukowe. Był między innymi długoletnim rektorem Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. Pozostawił poza imponującym dorobkiem naukowym wspomnienia „Pod znakiem optymizmu” (wyd. Kraków 1976 r.).

W. M.uzup. R. K.