Jan Piekarczyk

Rodem z Jabłonki ur. 1 I 1870, f 26 II 1956 syn Karola i Marii Suwada. W jego domu piętrowym na parterze mieścił się bank ludowy o charakterze antywęgierskim. Była to instytucja chłopska założona staraniem posła Skrzyczaka z Namiestowa. Przy założeniu banku wydano akcje, które chłopi wykupili. Były cieknie ilustrowane. Na pierwszej stronie był rysunek zamku orawskiego a poniżej stado owiec z juhasem trzymającym laskę. Druga strona była podzielona na odcinki w celu pobierania dywidend. Za czasów węgierskich w tym banku pracował księgowy Porażek. Po jego odejściu funkcję pełnił Jan Piekarczyk. Bank funkcjonował około 30 lat, miał za czasów polskich szeroką klientelę, bo chodzili pożyczać z całego niemal Podhala. W dni targowe w banku pełno było chłopów, wtedy obsługiwało ich dwoje ludzi Jan Piekarczyk i Andrzej Grela. Z chwilą wybuchu wojny 1 IX 1939 ludziom przepadły oszczędności, przepadły akcje, ale byli i tacy, którzy skorzystali, bo długi przepadły.

Jan Piekarczyk był zwolennikiem słowackiej polityki. Dzięki nawróceniu się w 1918 roku stał się żarliwym działaczem polskiej myśli narodowej. W dniu 5 listopada wybrany został prezesem Polskiej Rady Narodowej. Rada ta zadeklarowała włączenie Górnej Orawy w granice odradzającego się Państwa Polskiego. Urząd ten pełnił do 19 stycznia 1919. Wtedy władze polskie musiały ustąpić z Orawy. Po raz pierwszy aresztowany w lutym 1919 przez Czechów, ponownie aresztowany w maju 1919, zwolniony w lipcu tegoż roku. Po 28 lipca 1920 członek rady przybocznej Tymczasowego Zarządu Powiatu Spisko-Orawskiego. W dniu 17 lipca 1927 witał w Jabłonce prezydenta RP prof. Ignacego Mościckiego. Działał w miejscowym Związku Obrony Kresów Zachodnich. Wielokrotnie odznaczony, także w 1928 orderem Polonia Restituta, Medalem Niepodległości razem z żoną Marią z domu Paniak.

Leon Rydel